van Ciruena naar Belorado
Blijf op de hoogte en volg Tina
15 Maart 2014 | Spanje, Belorado
Het bed voelde als en 5 sterren hotel vannacht. Klokslag 8 zat ik aan het ontbijt bij Maria in de huiskamer.
Ze vertelde dat ze ook in 1960 was geboren. Aardige dame. Witte geroosterde broodjes met roomboter, zelfgemaakte jam en koffie met warme melk. Goed begin van de dag. Weer de dag begonnen met muziek en goede moed. Had geen idee waar ik zou stoppen vandaag. Onderweg nog de kathedraal bezocht van Santo Dominco de la Calzada. Met de beroemde haan en kip (levend) in de kerk. Het is een lang verhaal wat je vast op internet kunt vinden als je geïnteresseerd bent.
Dan weer naar het volgende dorpje. Een hele tijd uit de bewoonde wereld.
Onderweg kom ik twee mannen tegen op een bankje. Als ik vraag of alles oké is reageren ze een Beetje vreemd.
Dat doe je meestal als pelgrims onder elkaar, je steekt je duim op en vraagt of alles oké is? Als ik even later in het volgende stadje op een klein terras neerstrijk komen de mannen ook aan het tafeltje naast mij zitten. Pellegrino? Probeer ik nogmaals. Bulgaria vang ik nog net op. Ik weet het niet hor maar plotseling krijg ik een naar gevoel. Heb verhalen gelezen op het internet over onverlaten die in de Alberques net doen of ze pelgrims zijn en dan proberen te stelen. Ik bedenk ineens dat ik als ik het dorp uitloop ik in de middel of nowhere loop met deze twee mannen.
Heb mijn koffie al op en ga snel het dorp uit. Een uur naar het volgende dorp zegt mijn boek. Ik loop het in een half uur met klokkende oksels.
Steeds achteromkijkend of deze mannen ook in de buurt zijn.
Gelukkig om dat ik zo hard loop zie ik in de verste verte pelgrims met rugtassen.
Als ik langzaam dichterbij kom zie ik bekende gezichten. Trish uit Colorado
Irisz uit Hongarije en Pavarotti (Massimo) uit Italie. Ik vertel ze dat ik blij ben hun te zien en vertel mijn verhaal . Ze kunnen zich goed voorstellen. 10 min later zien we de twee broers uit de UK. (ill of Man) Johny en Robbie Dus lopen we gezamenlijk verder. Eigenlijk wilde ik niet zo ver vandaag maar nu we zo gezamenlijk lopen gaat het weer vanzelf. Eindelijk zijn we in Belorado. De twee broers pakken een luxer hotel en de rest gaat naar de Albergue. Na een tijdje stappen de twee Bulgaarse mannen ook binnen. De rest heeft ze al eerder gezien en gesproken en bevonden ze oké. Nou dan lag het zeker aan mij en de situatie. Blijf toch een Beetje op mijn hoede.
Ze vertelde dat ze ook in 1960 was geboren. Aardige dame. Witte geroosterde broodjes met roomboter, zelfgemaakte jam en koffie met warme melk. Goed begin van de dag. Weer de dag begonnen met muziek en goede moed. Had geen idee waar ik zou stoppen vandaag. Onderweg nog de kathedraal bezocht van Santo Dominco de la Calzada. Met de beroemde haan en kip (levend) in de kerk. Het is een lang verhaal wat je vast op internet kunt vinden als je geïnteresseerd bent.
Dan weer naar het volgende dorpje. Een hele tijd uit de bewoonde wereld.
Onderweg kom ik twee mannen tegen op een bankje. Als ik vraag of alles oké is reageren ze een Beetje vreemd.
Dat doe je meestal als pelgrims onder elkaar, je steekt je duim op en vraagt of alles oké is? Als ik even later in het volgende stadje op een klein terras neerstrijk komen de mannen ook aan het tafeltje naast mij zitten. Pellegrino? Probeer ik nogmaals. Bulgaria vang ik nog net op. Ik weet het niet hor maar plotseling krijg ik een naar gevoel. Heb verhalen gelezen op het internet over onverlaten die in de Alberques net doen of ze pelgrims zijn en dan proberen te stelen. Ik bedenk ineens dat ik als ik het dorp uitloop ik in de middel of nowhere loop met deze twee mannen.
Heb mijn koffie al op en ga snel het dorp uit. Een uur naar het volgende dorp zegt mijn boek. Ik loop het in een half uur met klokkende oksels.
Steeds achteromkijkend of deze mannen ook in de buurt zijn.
Gelukkig om dat ik zo hard loop zie ik in de verste verte pelgrims met rugtassen.
Als ik langzaam dichterbij kom zie ik bekende gezichten. Trish uit Colorado
Irisz uit Hongarije en Pavarotti (Massimo) uit Italie. Ik vertel ze dat ik blij ben hun te zien en vertel mijn verhaal . Ze kunnen zich goed voorstellen. 10 min later zien we de twee broers uit de UK. (ill of Man) Johny en Robbie Dus lopen we gezamenlijk verder. Eigenlijk wilde ik niet zo ver vandaag maar nu we zo gezamenlijk lopen gaat het weer vanzelf. Eindelijk zijn we in Belorado. De twee broers pakken een luxer hotel en de rest gaat naar de Albergue. Na een tijdje stappen de twee Bulgaarse mannen ook binnen. De rest heeft ze al eerder gezien en gesproken en bevonden ze oké. Nou dan lag het zeker aan mij en de situatie. Blijf toch een Beetje op mijn hoede.
-
15 Maart 2014 - 23:19
Margriet:
Tin waar ben je bang voor je hebt toch geen bronzen tanden.
Hier ook eng soms hoor lig ik lekker op de bank deuren open Bruno bij me en gaat ze opeens tekeer en wat denk jij. Ene benino aan de deur .nou dat is toch niet zo eng zou je denken .het vreemde was dat hij hier wel rond liep maar nooit is binnen gekomen. Zeeeer verdacht toch.
Pavarotti weer gezongen of is hij schoor.Van de blaren.
apart hè hoe je kunt reageren op situaties .alleen is maar alleen maar hoe dan ook blijf altijd bij jouw gevoel. Die Bulgaren hebben daar toch geen last van.Het zou tegel worden als je vast bij voorbaat gaat bijten maar jij besloot aansluiting te zoeken dat heeft je extra kilometers en gezelligheid opgeleverd .Op naar de volgende bonus punten.Nog een gebedje gedaan in de cathedraal Domenico?
Hoeveel kilometers heb je nu na bijna twee WK's al achter de rug.
Liefs en zet hem op. Je weet niet het einddoel is belangrijk maar de weg er heen.
Fijn weekend in de wijde wereld groetjes uit Aartswoud. Margriet -
15 Maart 2014 - 23:30
Anita:
Hoi Tina,
Als ik de route bekijk heb je ongeveer 30 km gelopen phoe phoe..... En dat met klokkende oksels. Gelukkig dat je nog een paar bekende tegenkwam, loopt ook wel gezelliger denk ik.... en dat ze die mannen oké bevonden. Kan je weer lekker slapen.....wel te rusten XXX
Liefs van Guus en mij.
P.S. Ga nog even naar de levende kip en haan kijken... -
16 Maart 2014 - 16:35
Arienne:
Hoi Tina,
Romy heeft me toegevoegd. Wat leuk om je verslagen te lezen, mooi, soms spannend en vooral met veel bewondering lees ik ze. Ga zo door , ik ga wel een weekje skiën met Romy en Jess. Heel veel kracht en plezier onderweg .
Liefs Arienne Xxx
-
23 Maart 2014 - 12:36
Mariska De Roode:
Hoi Tina,
Wat moet dat even doodeng zijn geweest, met die onbekende mannen.
Is alleen maar goed dat je voorzichtig bent, beter zo dan dat je het achteraf moet betreuren.
Geweldig, je reisverhaal!
You go, girl!!!
Liefs en een dikken zoen van ons beiden,
Nico en Mariska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
