van Calzedilla naar el Burgo de Ramero

Vandaag een zware dag gehad. Afgestraft voor de vele km. gisteren. Vanmorgen waren alle mensen in de alberque laat. Toen ik bedrijvigheid om me heen hoorde was het al 7.45
Iedereen was traag. Misschien omdat we hoorden dat het buiten regende. Beneden stond een lekker ontbijt klaar. Zoete croissant met boter en jam en koffie. Om half 10 was bijna iedereen nog binnen. Toen zagen we de eerste stroom regenponcho's aankomen van de vlottere pelgrims die wel vroeg, 7 km achter ons gestart waren.

Alleen heel in het begin heb ik de poncho aangehad. Toen ik de eerste dag starte in Saint Jean. Het is het meest on-charmante kledingstuk wat je maar kunt bedenken. Een normale regenjas is al foeilelijk, maar deze heeft ook nog een uitbouw voor de backpack op mijn rug. Zo blijft alles in een keer droog. Ik vind zelf dat ik lijk op de gebochelde van de Notre Dame (quasi modo).

Het eerste stuk loop ik nog met Cathy.
De ontmoeting met haar is echt bijzonder. Sinds het klooster zijn we al in gesprek over van alles en nog wat en er is een duidelijke klik. Ze is net afgestudeerd biologe en heeft een wijze blik op de wereld. Hoewel ze pas 31 jaar is heeft ze al veel levenservaring.
Maar Cathy loopt veel sneller ( hele lange benen) en gemiddeld meer km. dus gaat ze vooruit. Ik hoop stiekem haar nog later tegen te komen, maar ook dat is de Camino. (Loslaten) geen verwachtingen.

De regen is goed te doen. Het miezert de hele ochtend. Nou ja......ik bedenk steeds hoeveel mazzel ik tot nu toe gehad heb met het droge weer.
Eind van de ochtend loop ik alleen een stadje in. Ik heb het even gehad en bedenk dat ik zou kunnen stoppen om mijn lichaam even een time out te geven.

In de kleine dorpjes raak je gemakkelijk de weg kwijt. Alle straatjes lijken op elkaar. Heel veel huisjes hier zijn nog van echt leem gemaakt. Als ik een bar/ hostel vind en vraag wat een kamer kost zegt hij 30 euro. Dat vind ik best duur voor hier. Ik bestel koffie, blijf dik een uur zitten en zie wat anderen binnen komen. Als de boeken uit verschillende landen op tafel komen, zit er duidelijk verschil in de afstand naar het volgende dorp. Van 1,5 tot 2,15 uur lopen. Besluit van het beste uit te gaan en toch te vertrekken. De regen is gestopt maar de wind is twee keer zo sterk geworden. Om half 5 kom ik aan in El Burgo de Raneros en de hospetalerio is erg aardig en ontvangt me heel hartelijk. De man oorspronkelijk Portugees wonend in Italië is vrijwilliger en zelf een vervend Camino loper. Twee weken per jaar werkt hij in een Albergue en vind gastvrijheid erg belangrijk. Voel me gelijk thuis hier. De kachel brand en ik zie ook veel bekenden.