van Foncebaton naar Ponferrada
Blijf op de hoogte en volg Tina
31 Maart 2014 | Spanje, Ponferrada
Het was nog erg mistig vanmorgen vroeg toen ik vertrok. De sfeer van de Albergue was erg leuk. Aan alles kon je merken dat we hoog in de bergen zaten. Binnen was alles in Tibetaanse sferen, en de muziek dito.
Het eerste half uur weer flink klimmen.
En dan ineens voor ik er erg in heb ben ik bij het Cruz de ferro. Het pelgrims monument waar al heel lang iedereen zijn symbolische last van huis achter laat. Het is een enorme berg stenen en er tussen liggen foto's en allerlei andere dingen die mensen hebben neergelegd.
Als ik aan kom ben ik helemaal alleen.
Hoe bijzonder is dat? Ik leg 3 dingen neer die ik van huis heb meegedragen en ga nog even op een bankje zitten bij het kapelletje wat er bij staat.
In gedachten ga ik iedereen langs, ziekte, zeer, verdriet, zorgen, van welke aard dan ook. Ik hoop het symbolisch met dit gebaar te verzachten.
Na 15 min komen er andere mensen aan en ga ik weer op pad. Even later,
ik denk ongeveer ruim een kwartier. Kom ik nog steeds hoog in de bergen bij een uitzichtpunt over een groot dal en wordt getrakteerd op een fantastische regenboog helemaal voor mij alleen. Dat gevoel krijg je in ieder geval als je hier alleen bent.
Magisch! Even ben ik de gelukkigste mens op aarde. Best vreemd want de zon is nog niet echt doorgebroken.
De bergen zijn nog donker in de morgen op de witte toppen na.
Wat een bijzonder Camino moment!
Het pad gaat naar beneden en af en toe weer omhoog. Het is over het algemeen moeilijk begaanbaar maar wel erg mooi.
Veel diepe plassen die ik moet omzeilen en ook nog sneeuw. Ik ben zo blij met mijn schoenen. Ze zijn wel stug maar voor dit gebied onmisbaar. Heel veel rotsen, stenen, kuilen enz.
Om half 1 breekt de zon een beetje door. Gelijk kunnen 2 lagen kleding uit.
De hele dag loop ik alleen door de prachtige natuur. Bij de stops kom ik af toe bekenden tegen. Een schaapskudde in de middel of nowhere
compleet met herder en 5 honden.
Het is de hele dag genieten. Hoe meer ik afdaal hoe meer het voorjaar weer te zien is. Mimosa bomen, heide in bloei, wilde primula's en camelia's. Ook zijn de kleine dorpjes weer zo schattig en steriotype . Ik besluit om dat het zo lekker gaat om verder te gaan naar Ponferada . Om 7 uur kom ik pas aan maar de Albergue is prachtig . De bijdrage is vrijwillig en alles is aanwezig. Moe maar voldaan.
Het eerste half uur weer flink klimmen.
En dan ineens voor ik er erg in heb ben ik bij het Cruz de ferro. Het pelgrims monument waar al heel lang iedereen zijn symbolische last van huis achter laat. Het is een enorme berg stenen en er tussen liggen foto's en allerlei andere dingen die mensen hebben neergelegd.
Als ik aan kom ben ik helemaal alleen.
Hoe bijzonder is dat? Ik leg 3 dingen neer die ik van huis heb meegedragen en ga nog even op een bankje zitten bij het kapelletje wat er bij staat.
In gedachten ga ik iedereen langs, ziekte, zeer, verdriet, zorgen, van welke aard dan ook. Ik hoop het symbolisch met dit gebaar te verzachten.
Na 15 min komen er andere mensen aan en ga ik weer op pad. Even later,
ik denk ongeveer ruim een kwartier. Kom ik nog steeds hoog in de bergen bij een uitzichtpunt over een groot dal en wordt getrakteerd op een fantastische regenboog helemaal voor mij alleen. Dat gevoel krijg je in ieder geval als je hier alleen bent.
Magisch! Even ben ik de gelukkigste mens op aarde. Best vreemd want de zon is nog niet echt doorgebroken.
De bergen zijn nog donker in de morgen op de witte toppen na.
Wat een bijzonder Camino moment!
Het pad gaat naar beneden en af en toe weer omhoog. Het is over het algemeen moeilijk begaanbaar maar wel erg mooi.
Veel diepe plassen die ik moet omzeilen en ook nog sneeuw. Ik ben zo blij met mijn schoenen. Ze zijn wel stug maar voor dit gebied onmisbaar. Heel veel rotsen, stenen, kuilen enz.
Om half 1 breekt de zon een beetje door. Gelijk kunnen 2 lagen kleding uit.
De hele dag loop ik alleen door de prachtige natuur. Bij de stops kom ik af toe bekenden tegen. Een schaapskudde in de middel of nowhere
compleet met herder en 5 honden.
Het is de hele dag genieten. Hoe meer ik afdaal hoe meer het voorjaar weer te zien is. Mimosa bomen, heide in bloei, wilde primula's en camelia's. Ook zijn de kleine dorpjes weer zo schattig en steriotype . Ik besluit om dat het zo lekker gaat om verder te gaan naar Ponferada . Om 7 uur kom ik pas aan maar de Albergue is prachtig . De bijdrage is vrijwillig en alles is aanwezig. Moe maar voldaan.
-
31 Maart 2014 - 21:53
Jose Vander Lee:
Hoi Tina
Gelukkig geen regen vandaag. Uit je verslag maak ik op dat het vandaag een mooie wandeling was met veel natuurschoon en met prachtige bloemen en planten. Daar gaat je bloemistehart sneller van kloppen (grapje) deze bloemen/planten heb ik vandaag op de veiling gekocht of bewonderd, die zie jij gewoon in het wild in hun natuurlijke omgeving zie, wat een energie kreeg je hiervan geweldig !!!!. Mooi verhaal van dat pelgrimsmonument. Geloof is toch heel belangrijk op welke manier dan ook. Het geeft een goed en rustig gevoel. lieve Tina ik geloof in jou en dat je het gaat halen. (mijn duimen doen onderhand wel een beetje zeer). toch blijf ik het voor je doen. succes !!!!en blijf vooral genieten van deze bijzondere wandeling.
lieve groet Jose
-
14 April 2014 - 14:20
Mariska:
Hoi Tina,
Al je verhalen lees ik met aandacht en veel plezier, maar deze is heel wel heel bijzonder.
Het is net alsof je met elke dag dat je verder komt, ook aan een reis naar binnen bent begonnen.
Dat moet voor jou ook heel bijzonder zijn.
Je bent echt een inspiratie voor ons allemaal.
Liefs,
Mariska xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
