van Casanova naar Arzua
Blijf op de hoogte en volg Tina
07 April 2014 | Spanje, Arzúa
Als ik om 8.15 de deur achter mij sluit is de zon al te zien in het schemerdonker.
Het eerste barretje is dicht maar gelukkig is een kilometer verder wel wat open. Koffie met tostada graag. Dat zijn witte dikke sneeën Spaans brood. Geroosterd met boter en jam.
De route is evengoed weer een ++ staat in mijn boek. Veel stijgingen en dalingen vandaag. Loop door stukken Eucalyptus bos en dat ruik je. In zo'n bos kan niets anders groeien. Alles wat van de boom valt is giftig voor andere planten. De meeste bomen hebben geen schors maar kaal hout op de stam. De opgekrulde stukken schors liggen op de grond. Op een landweggetje moet ik aan de kant voor een stuk of 20 koeien/ stieren. Prachtige beesten!! Denk even dat ik in Pamplona ben. Gelukkig hoef ik niet te rennen, de koeien vinden mij enger.
S'middags staat er een stalletje langs de route. Als ik dichterbij kom zie ik dat de man lakstempels maakt. Van die ouderwetse rode. Staat natuurlijk heel leuk op het paspoort tussen alle andere stempels. Hij verteld dat hij para olympisch kampioen is in atletiek en ik zie inderdaad een kunstvoet (zo een waar je op kunt rennen). Op de foto's die hij trots tentoonstelt kan ik het bewijs zien. Ik krijg een mooi lakstempel met twee voetjes en geef een donativo. Met zijn stichting en Camino reizen door heel Europa op de fiets helpt hij kinderen. Hij verkoopt ook nog t-shirts maar ik heb al genoeg mee te sjouwen.
Dan weer verder ..... Veel bos, af en toe een stadje of een open vlakte. Het zonnetje heeft niet echt doorgezet. Om half twaalf begint het te regenen. Eerst zachtjes later harder. Maar al met al geen slecht weer geweest want in de middag af en toe toch de zon nog even gezien.
S'middags als ik door een stadje loop staat er een kerkdeur open. Buiten staat een bordje dat je een stempel kunt halen. Als ik het voorportaal binnen loop wordt ik meteen binnen getrokken door een heel enthousiaste pater. Hij heeft er een sport van gemaakt mensen zo lang mogelijk aan de praat te houden want ik kom bijna niet meer weg. Eerst wil hij weten waar ik vandaan kom, of ik een man heb en kinderen? En alles in het Spaans hé. Hij klampt zich aan me vast en ik moet de hele kerk zien. Hij begint een lang verhaal. Alles is kastanje hout. Plafond, banken, balken enz. En alle beelden hebben een naam. De heilige dit en de heilige dat. Als ik een euro in het kaarsjes apparaat gooi gaan er 12 kaarsjes branden. Ik zeg tegen hem.. per tutti persona in ciello. Pappa, mamma ..... E morte? Zegt hij en kijkt verschrikt. Het lijkt net een komisch/ dramatische Italiaanse film. Hij pakt mijn hand en zegt dat hij dan voor me gaat bidden en ook voor de pelgrimszege. Hij begint en stopt pas na 5 min. En dat is best lang!! Daarna krijg ik nog een mooie stempel. Als er andere pelgrims binnen stappen zie ik kans om weg te komen. Gauw weer verder. Wel een leuk verhaal!!
Het eerste barretje is dicht maar gelukkig is een kilometer verder wel wat open. Koffie met tostada graag. Dat zijn witte dikke sneeën Spaans brood. Geroosterd met boter en jam.
De route is evengoed weer een ++ staat in mijn boek. Veel stijgingen en dalingen vandaag. Loop door stukken Eucalyptus bos en dat ruik je. In zo'n bos kan niets anders groeien. Alles wat van de boom valt is giftig voor andere planten. De meeste bomen hebben geen schors maar kaal hout op de stam. De opgekrulde stukken schors liggen op de grond. Op een landweggetje moet ik aan de kant voor een stuk of 20 koeien/ stieren. Prachtige beesten!! Denk even dat ik in Pamplona ben. Gelukkig hoef ik niet te rennen, de koeien vinden mij enger.
S'middags staat er een stalletje langs de route. Als ik dichterbij kom zie ik dat de man lakstempels maakt. Van die ouderwetse rode. Staat natuurlijk heel leuk op het paspoort tussen alle andere stempels. Hij verteld dat hij para olympisch kampioen is in atletiek en ik zie inderdaad een kunstvoet (zo een waar je op kunt rennen). Op de foto's die hij trots tentoonstelt kan ik het bewijs zien. Ik krijg een mooi lakstempel met twee voetjes en geef een donativo. Met zijn stichting en Camino reizen door heel Europa op de fiets helpt hij kinderen. Hij verkoopt ook nog t-shirts maar ik heb al genoeg mee te sjouwen.
Dan weer verder ..... Veel bos, af en toe een stadje of een open vlakte. Het zonnetje heeft niet echt doorgezet. Om half twaalf begint het te regenen. Eerst zachtjes later harder. Maar al met al geen slecht weer geweest want in de middag af en toe toch de zon nog even gezien.
S'middags als ik door een stadje loop staat er een kerkdeur open. Buiten staat een bordje dat je een stempel kunt halen. Als ik het voorportaal binnen loop wordt ik meteen binnen getrokken door een heel enthousiaste pater. Hij heeft er een sport van gemaakt mensen zo lang mogelijk aan de praat te houden want ik kom bijna niet meer weg. Eerst wil hij weten waar ik vandaan kom, of ik een man heb en kinderen? En alles in het Spaans hé. Hij klampt zich aan me vast en ik moet de hele kerk zien. Hij begint een lang verhaal. Alles is kastanje hout. Plafond, banken, balken enz. En alle beelden hebben een naam. De heilige dit en de heilige dat. Als ik een euro in het kaarsjes apparaat gooi gaan er 12 kaarsjes branden. Ik zeg tegen hem.. per tutti persona in ciello. Pappa, mamma ..... E morte? Zegt hij en kijkt verschrikt. Het lijkt net een komisch/ dramatische Italiaanse film. Hij pakt mijn hand en zegt dat hij dan voor me gaat bidden en ook voor de pelgrimszege. Hij begint en stopt pas na 5 min. En dat is best lang!! Daarna krijg ik nog een mooie stempel. Als er andere pelgrims binnen stappen zie ik kans om weg te komen. Gauw weer verder. Wel een leuk verhaal!!
-
07 April 2014 - 19:01
Horriet:
hoi tina, de laatste loodjes toch? zet hem op, heb veel bewondering voor je. ziet er allemaa lheel mooi uit! tot snel hoop ik kus hor -
07 April 2014 - 19:38
Gerard Klaasse:
Hallo Tina,
Mijn Noorse vriendin Marry vollgen je relaas elke dag. Marry en ik hebben elkaar ontmoet op de Camino in 2009..
Ze zat naast me in de kerk 's avonds in Triacastela. We raakten aan de praat en praten nu nog steeds..
We zijn nu in Hamar (noorwegen) en gaan volgende week samen terug naar Terschelling.
Jij bent bijna bij je einddoel en wij wensen je een muy buen camino.
Wij vonden het jammer dat de dagelijkse wandelingen voorbij waren.
Ultreia
Marry en Gerard. -
07 April 2014 - 21:30
Klaas En Nelleke:
Hoi Tina
Wat een leuk verhaal weer van pastoor.
Kaarsjes, zege en goed gebed. Je loopt morgen met
een extra engeltje op je schouder vast op wolkjes.
Heel goede laatste kilometers
Big Hug Klaas en Nelleke
-
07 April 2014 - 22:03
Margriet Castania:
12 kaarsjes en alleen voor de dode zonde toch. heb je niet kunnen afdingen tenslotte had je er geen twaalf nodig. of ben je al een beetje ver spaanst??? p.s ik heb ook nog een houtenpoot ergens is het iets voor mj als ik het hier zat ben. beetje onder nemen in het Spaanse land
liefs margriet bijna thuis!!! Stap stap stap.laaste lootjes geef je iets meer spirit jump de heuvels op en neer onthoud dat je later er nog wel iets voor over zal hebben om nog eens daar te zijn alleen en toch zo vervult met.... tot soon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
