Van St Jean naar Valcarlos

Heerlijk geslapen. Was al om om half 5 wakker maar nog even omgedraaid. Ik besef dat ik nu nog in een tweepersoonsbed lig, vanavond misschien wel in een stapelbed.

Als ik ga ontbijten blijk ik de enige en eerste hotelgast van het seizoen te zijn. De ontbijttafel is gedekt. Eenvoudig maar lekker. Broodjes en huisgemaakte kersenjam, koffie en jus. Eigenlijk zit je aan de eettafel van de familie en kijk je zo de woonkamer in. De opa des huizes zit me al op te wachten. Een 80 jarige Franse man met veel levenslust en pretoogjes. Hij vertelt dat hij zo goed engels praat omdat hij 14 jaar in Amerika heeft gewoond. Hij wil alles van me weten en is zeer geïnteresseerd. Het hotel was eerst van hem en nu van zijn dochter en schoonzoon. Terwijl ik zit te eten vraagt hij van alles. Zouden we in Holland heel raar vinden maar ik vind alles leuk hier. Voel me wel op mijn gemak. Als ik mijn spullen pak en wegga geeft hij me spontaan 2 zoenen. In Holland geven wij er drie zeg ik en dat vind hij geen enkel probleem.

Als ik naar beneden voor het hotel langs de berg afloop staat hij nog te zwaaien. Het dorp ligt in de verte maar als ik denk het makkelijk te vinden kom ik bedrogen uit. Zeer lastig in de bergen, je ziet waar je heen moet maar die slingerweggetjes gaan de hoek om en je weet niet precies waar heen. Even opletten Tina, anders wordt het niets!!
Gelukkig zie ik een jogger en kan ik het vragen. Ik moet eerst nog wandelstokken kopen. Ik heb de mijne in Nederland gelaten om hier lichtere te kopen. Dan op zoek naar het pelgrimsbureau in de oude stad. Ik moet eerst een flink stuk lopen en dan nog heel wat traptreden naar een hele oude vestigingsmuur.
Wat een prachtig straatje loop in nu in. Deze foto's heb ik heel vaak gezien maar nu sta ik zelf onder deze eeuwenoude stadspoort waar al sinds de vroege middeleeuwen pelgrims onderdoor lopen.

Bij het bureau word ik vriendelijk ontvangen door een dame. Kijrg mijn eerste stempel en een hoop informatie over de route en de oversteek naar Spanje. Ze vertelt dat de hoogste route naar Roncesvalles gesloten is vanwege de sneeuw. Zelf was ik niet van plan die te nemen maar nu mag niemand er over. In het inschrijfregister staan van gister en vandaag al 16 nationaliteiten waaronder zelfs Korea en Japan. Gister 1 Nederlander en vandaag tot nu toe alleen ik. Er starten nu nog maar gemiddeld 25 pelgrims per dag. ( in het hoogseizoen kan dat oplopen naar 1000 +) Het is slecht weer maar met de regenponcho aan vertrek ik met veel zin. 15 km hoef ik maar. De rugzak woog op het vliegveld 10,7 kilo en daar komt nog water bij en eten voor de dag.

Onderweg staat de route best goed aangegeven als je weet waar op te letten. Ik kom twee meisjes tegen. Uit Duitsland en Litouwen. Samen lopen we een groot deel van de route en hebben we leuke gesprekken.
Had al veel gelezen dat de contacten makkelijk te maken zijn en mensen heel behulpzaam en open. Na toch wel een behoorlijk zware tocht zijn we allen blij Valcarlos te hebben bereikt. De refugio is niet gemakkelijk te vinden en even ga ik alleen op een bankje zitten. moet echt even bijkomen van de laatste klim. Poeh! Na even doorzoeken heb ik het gevonden. Schoon eenvoudig en naar het zich laat zien zijn we er met vier mensen. Carmen en Paul uit Engeland en nog een vrouw die alleen Frans praat. De 2 meisjes besluiten nog 15 km door te lopen. Voor de eerste dag vind ik het genoeg zo. Ieder doet op zich zijn boodschappen bij de plaatselijke eenvoudige winkel en in de keuken praten en eten we gezamenlijk. Douchen heb ik vanmiddag al gedaan dus ik denk dat ik vroeg naar bed ga. Morgen een nog stijlere etappe.