eerste avond
Blijf op de hoogte en volg Tina
05 Maart 2014 | Frankrijk, Saint-Jean-Pied-de-Port
De aansluiting liet even op zich wachten en kwam uiteindelijk niet in de vorm van een trein wat mijn kaartje aangaf. Ik weet niet precies waarom maar er kwam veel later een bus die naar Saint Jean reed.
Iedereen op het station stond elkaar aan te kijken en niemand wist precies waar en wanneer er iets ging gebeuren.
Echt op zijn Frans dus. Toen we de bergen inreden zagen we het al heel gauw donker worden. Niemand is spraakzaam. De mensen die gewoon naar huis gaan zijn moe en de wandelaars ( een stuk of 6 zeer herkenbaar aan de grote backpacks en wandelkleding ) zijn allen waarschijnlijk met hun eigen Camino bezig. Ik zoek een plaats achter in de bus en zet mijn mini iPod op. Een cadeau van de kinderen vol met muziek. Ter grootte van een postzegel. En ook nog een prachtig geluid, hoe is het mogelijk.
Het begint te regenen en onder de klanken van André Hazes en Amalia Roderiques moet ik even een bitterzoet traantje wegslikken. Wat staat me allemaal te wachten de komende weken? De rit duurde ook best wel lang, toen we uitstapten was het al half negen. Ik vroeg aan de buschauffeur of hij het adres van mijn hotel wist maar hij kon het niet zeggen. De paar andere mensen met rugzakken gingen al gauw een andere kant op. Toen nog de drogist ingelopen en nog een restaurant maar niemand die het wist en op straat amper iemand te zien. Nou ben ik een grote meid maar voelde me toch een beetje verloren.
Twee Duitse mannen kwamen naar me toe en zeiden probeer te bellen eerst 0033 en dan het nummer. Toen er werd opgenomen werd ik gelukkig binnen 5 minuten opgehaald en moest ik instappen in een vreemde auto bij een vreemde man. Ook even wennen.
Nou hèhè ik ben er....leuk hotelletje. Buiten het dorp, had ik echt nooit gevonden alleen. Echt Frans / Spaans eenvoudig maar keurig en heb net nog wat te eten gehad op mijn kamer.
Morgen om 8 uur staat mijn ontbijt klaar
De Sint Jacobs schelp die ik had gekregen met alle familienamen erin heb ik net op mijn tas genaaid.
Was bang dat hij zou breken tijdens bagagevervoer. Ik ga lekker douchen en slapen nu.
Iedereen op het station stond elkaar aan te kijken en niemand wist precies waar en wanneer er iets ging gebeuren.
Echt op zijn Frans dus. Toen we de bergen inreden zagen we het al heel gauw donker worden. Niemand is spraakzaam. De mensen die gewoon naar huis gaan zijn moe en de wandelaars ( een stuk of 6 zeer herkenbaar aan de grote backpacks en wandelkleding ) zijn allen waarschijnlijk met hun eigen Camino bezig. Ik zoek een plaats achter in de bus en zet mijn mini iPod op. Een cadeau van de kinderen vol met muziek. Ter grootte van een postzegel. En ook nog een prachtig geluid, hoe is het mogelijk.
Het begint te regenen en onder de klanken van André Hazes en Amalia Roderiques moet ik even een bitterzoet traantje wegslikken. Wat staat me allemaal te wachten de komende weken? De rit duurde ook best wel lang, toen we uitstapten was het al half negen. Ik vroeg aan de buschauffeur of hij het adres van mijn hotel wist maar hij kon het niet zeggen. De paar andere mensen met rugzakken gingen al gauw een andere kant op. Toen nog de drogist ingelopen en nog een restaurant maar niemand die het wist en op straat amper iemand te zien. Nou ben ik een grote meid maar voelde me toch een beetje verloren.
Twee Duitse mannen kwamen naar me toe en zeiden probeer te bellen eerst 0033 en dan het nummer. Toen er werd opgenomen werd ik gelukkig binnen 5 minuten opgehaald en moest ik instappen in een vreemde auto bij een vreemde man. Ook even wennen.
Nou hèhè ik ben er....leuk hotelletje. Buiten het dorp, had ik echt nooit gevonden alleen. Echt Frans / Spaans eenvoudig maar keurig en heb net nog wat te eten gehad op mijn kamer.
Morgen om 8 uur staat mijn ontbijt klaar
De Sint Jacobs schelp die ik had gekregen met alle familienamen erin heb ik net op mijn tas genaaid.
Was bang dat hij zou breken tijdens bagagevervoer. Ik ga lekker douchen en slapen nu.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
